Ilargirik gabeko gau beltza. Sorgin eta mamuen gaua. Eta hiri zaratatsutik urrun, altzifreen ondoan ahaztutako ertz heze batean, kanposantua; gauez bizidunak beldurtzen dituen leku sakratua. Egunez, emazte malkotsuek hilarrietan loreak uzten dituzte, errespetuz. Arratsaldez, eguzkia ezkutatzearekin batera, ehorzleak bere bakardadean dirau, panteoiak ixten dituzten harriei azken ukitua eman eta palaz astindutako lur zatiak atontzen, patxadaz. Hezurren bat edo beste behar ez den lekuan ikusiz gero, zakarrontzira botako du, lotsagabe, heriotzari errespetua aspaldi galduta...