Errukizko obra
Irudia: Lina Bo Bardi
Etxea besomotzaren gogoa lez eraitsi da,
teilatua sabelak jandako orein okatua
erori da armiarma sare baten mende
-eta euliak nonahi uztaila erdian-.
Paretean zintzilik geratu den ate kondarra zabaltzen dut,
bizkar ematen diot lorategiari,
oinezkoek obrei begira zeharkatzen dute kalea
-txistua Pavloven txakurraren ahoan-.
Buelta erdia eman eta atzean utzi dut
nire gaztaroak hartutako etzalekua.
Neuk eman ote diot su jaunaren etxeari?
-suhiltzaileak anbulantzien hotsekin despistatu bitartean-. 
Ez nuelako hautatu nire izenik
damu dira akaso pospolo eta prostitutak,
bihurtu nintzen errezu erreagatik
galdu dut nuen apurra.
Errukirik ez
-ahizpa dator mugikorra eskuetan-.